Mahapding Nakaraan, Masakit na Katotohanan

Hi guys!
Ngayon ko lang to naisipang gawin...hahaha!!
naipost ko na po to sa http://www.bioutloud.blogspot.com/ 
Enjoy reading po...
This my first story na ginawa.

6:00AM

"Ken, bangon na, tanghali na." paggising ni Yang sa nakababatang kapatid na si Ken.

Si Ken Lei Yu ay labin-tatlong taong gulang at kasalukuyang nasa first year high school. Maliit, payat, pero maputi at makinis. Lumaki at nagka-isip sa probinsiya ng  Davao. Nakikitira siya ngayon sa kanyang ate na may pamilya na rin. May lahing chinese ang kanilang pamilya, hindi hatala sa itsura ni Ken dahil na rin siguro nagmana “daw” siya sa kanyang lola, iyon ang laging sabi sa kanya ng kanyang ina.

Sa mga magkakapatid, siya ang naiiba. Tuwing may bisita ang ate niya'y lagi nalang siyang mabibigyan ng pansin dahil na rin sa may itsura siya. Nalaman ni Ken na isa siyang ampon dahil sinabi na mismo ng kanyang "ina-inahan" ang katotohanan sa kaniya nang mamatay ang kaniyang "ama-amahan" noong siya ay 12 taong gulang.

Noong nasa maynila ang kanilang ina ay inihabilin siya ng tunay niyang ina rito. Kasamahan pala daw iyon ng “ina” niya sa trabaho, at nabuntis.  Naging masakit sa umpisa, mahal niya ang naging pamilya niya, ganoon rin naman ang kaniyang mga "kapatid" Itinuring siyang bunso ng mga ito. Apat silang magkakapatid sa pamilya Yu. Si Marc Ren ang panganay na 25 taong gulang, sinundan ni Yang na 22 taong gulang may asawa at dalawang anak. At ang sinundan niya, si Rei Chan na 18 taong gulang. Ngunit ang pagiging ampon ay hindi naging hadlang kay Ken upang hindi mahalin ang kaniyang pamilya. Lubha mang masakit ang pagkamatay ng kaniyang "Ama" ay nagpatuloy si Ken sa buhay. Ang kaniyang "ina" ay nagtrabaho sa Maynila. At ang panganay nila ay nasa Cebu naman, at ang isa pa ay nasa maynila rin. Hindi na rin siya nagbalak na hanapin ang tunay niyang mga magulang. Kontento na siya kung ano man ang meron siya ngayon. Para sa kanya, kung magtatagpo man ang landas nila ng tunay niyang pamilya. Ipagpapasa-Diyos niya na lang ang lahat.

Mabuti naman ang trato ni Yang sa kapatid, ngunit hindi ang asawa nitong si Noel. Lagi nitong pinupuna ang bawat pagkakamali ni Ken. Ultimo ang paghuhugas ng plato ay binabantayan pa nito. Pati na rin ang pag-iigib. Animoy nag-aabang ng pagkakamali ni Ken. Mas mahigpit si Noel pagdating sa mga anak nito. Kahit isang pantal lang sanhi ng kagat ng lamok ang makita niya sa anak niya'y sabon agad ang inaabot ni Ken. Maypagka-malamya kasi kung kumilos si Ken. Kaya lagi nitong kinagagalitan dahil ayaw niya na si Ken ay maging “Bakla”.

"uhmmm..." ungol ni Ken, ayaw pa niyang bumangon pero kaylangan.

Masakit ang katawan niya dahil sa pagbubuhat ng container ng tubig kahapon. Naubusan kasi sila ng tubig na maiinom kaya wala siyang mapagpipilian kundi kaylangan niyan mag-igib. Dahil hindi pa gaanong sibilisado ang subdivision na tinitirhan ng ate niya ay kaylangan pa niyang lumabas ng subdivision upang makabili ng tubig maiinom. Nasa dulong parte sila kaya naman napakalayo ng gate kung lalakarin. Mayroon rin silang balon, kaya hindi gaanong diyahe sa tubig na ginagamit sa bahay.

Aabutin ng limang minuto ang pagpunta palang sa gate. At mula naman sa gate ay lalakarin ang lubak-lubak na daan patungo sa mga bahay-bahay sa labas ng subdivision. Sa laking 4'2 kayalangan niyang pasanin ang isang container ng tubig at maglakad pauwi. Ang bayaw niya dapat ang gumagawa noon, ngunit dahil sa nakadestino ito sa malayo ay siya muna ang gaganap na tatay sa pamilya kumbaga.

Bumangon si Ken, naghikab at agad na niligpit ang kulambo, kumot, banig at unan. Okupado niya ang isang kuwarto ng bahay, naging routine na iyon kay Ken. Pagka gising, ligpit agad ng higaan, maghihilamos at saka bibili ng tinapay sa labas ng subdivision.  Lumabas na siya ng silid atagad na dumertetso sa likod bahay, naroon ang balon. Hindi mawawala ang paghihilamos at pagmumumog sa umaga. Napupunas ng mukha si Ken ng pumasok siya sa bahay.

"Ken, bumili ka ng papaya ha. Huwag yong hinog. yung manibalang lang ha. Piliin mo yung malaki." utos ni Yang sa kapatid. Kasalukuyang nagpapadede at nagpapakain ng dalawa nitong anak na kapwa lalaki. 2 taon at ang isa naman'y isang buwan palang.

"Sige po." sagot lang ni Ken"

Masarap maglakad-lakad palibot ng subdivision. Malawak iyon, may mga bahay na ito ngunit wala nga lang nakatira. Mga 1/8 palang ang okupado. Kaya kahit magsisisigaw ka eh walang makakapansin sa'yo. Mayroon rin naman itong mga bakanteng lote na may matataas na talahib.

Sa tindahan.

"Ate ano pong tinapay meron kayo?" tanong ni Ken sa tindera.

"Ayan sa harap mo, pili ka lang jan." sagot ng tindera.

Pumili na si Ken. “Ate magkano po yang papaya niyo?" tanong ni Ken sabay turo sa puno ng papaya na katabi lang ng tindahan.

"Kung yang puno ang bibilhin mo, mahal yan." pamimilosopo ng tindera sa kanya.

Napangiti lang si Ken. "Mahal pala eh, edi yung bunga nalang bibilhin ko." ganti ni Ken.

"Ibibigay ko nalang sayo ng sampung piso kahit ilang ang makukuha mo, basta akyatin mo yung puno." sabi ng tindera.

"Sige ba, kahit mataas yan kaya kong akyatin yan." pagmamalaki ni Ken.

May kataasan nga naman talaga ang puno. At sinong tanga ang aakyat ng puno ng papaya?

Nagadasal muna si Ken "sa ngalan ng papaya aakyatin ko to!" desididong wika ni Ken sa sarili.

Dahil sa liit niya at sa gaan na rin ay kinaya siya ng papaya. Tawa lang ng tawa ang tindera sa kaniya habang pinapanuod siya. Naabot ni Ken ang mga bunga, agad na pinitas ang medyo manilaw nilaw na papaya.

"Oh ate pakisalo." utos ni Ken sa tindera. At himala, sumunod sa kanya ang masungit na babae.

isa, dalawa, tatlo, apat, lima, anim, pito.

Pitong papaya ang nai-uwi ni Ken sa bahay nila.

"Eto na po ang papaya ate, medyo natagalan kasi inakyat ko pa." paliwanag ni Ken sa Ate niya.

“Wow! Ang dami! Magkano bili mo? Manghang sabi ni Yang nang Makita ang mga papaya.

“Sampu lang, mataray kasi yung tinder. Akala niya siguro kaya niya akong sindakin.” Sagot ni Ken.

“Next week bili ka ulit ha, diba dalawa puno nila don?”

“Kung may bunga, kaya lang naman sampung piso yan kasi ako ang umakyat. Ang taas kaya nun.” Paliwanag ni Ken kay Yang.

“Ok” maikling sagot ni Yang.

Panghapon ang schedule ni Ken sa pagpasok sa school. Kaya sakto alas-onse palang ay umaalis na siya ng bahay, kapagka ganoong oras ay tapos niya an gang mga gawaing bahay. Paglalaba, paghuhugas, paglilinis ng bahay, pagwawalis sa labas, pag-iigib ng tubig sa balon at lahat ng mga Gawain na hindi maaaring gawin ng ate niyang bagong panganak. Kaylangan niyang maglakad palabas ng subdivision dahil wala namang dumadaang tricycle doon sa kanila. Parang isolated ang parting iyon kaya tahimik. Malayo sa ingay ng siyudad. May short-cut na daan sa may niyugan. Parehas ang layo sa sa bahay nila papuntang gate, saktong highway na ang paglabas ng niyugan. Kung sa mainroad siya dada, magiging triple ang layo ng lalakarin niya. Sasakay siya ng tricyle patungong palengke, at mula roon at sasakay ng jeep o multicab patungong davao. Malayo ang paaralan ni Ken, kahit walang traffic, dahil hindi naman talaga uso ang traffic sa kanila. 11:45 na siya nakakarating sa school. Maganda ang paaralan ni Ken, public lang iyon pero hindi ito nagpapahuli sa mga kaganapang nangyayari sa daigdig. Kumbaga kahit probinsiya sila eh naroon ang mga kakaylanganin ng isang estudyante.

Mailap si Ken sa tao. Napagkakamalan siyang suplado dahil hindi ito namamansin. Ang totoo niyan ay sadyang mahiyain lang si Ken dahil simula bata pa lang siya ay nasa loob na siya ng bahay lagi, at dahil na rin halos hindi sila nakakakita ng ate niya ng ibang tao sa subdivision.

Kapag uwian nama'y 9pm na siya nakaka-uwi. Hindi siya pwedeng dumaan sa niyugan dahil delikado ron pag gabi. may mga ahas raw kasi. Kaya kaylangan niyan lakarin ang karugtong ng Highway patungo sa kanila. Mga triple ang layo hanggang sa gate ng subdivision. Kahit highway iyon ay walang gaanong napapadpad na sasakyan. Puwera nalang kung doon talaga ang sadya. Sa tabi ng daan ay niyuga. Kahit may mga bahay, kapag gabi na eh wala nang tao sa labas.

Abot langit ang kaba ni Ken tuwing maglalakd siya roon. May napapabalita kasing may mga kulto na nangunguha ng lamang loob at ibinebenta. Kaya, pag nakikita niya na ang gate, nakakahinga na siya ng maluwang. Kahit ang may makasabay lang siya sa paglalakad o makakasalubong ay nagbibigay kampante iyon kay Ken.

Nang pauwi na si Ken galing paaralan, lulan ng Jeep. Bigla nalang itong tumirik. dahil na rin sa naabutan sila ng strike, walang gaanong bumabyahe na jeep. Inantay niya kasama ang apat na pasaherong maayos ang jeep. Mag-aalas-onse na nang makababa mula sa tricycle si Ken sa highway na patungo sa kanila. Habang binabagtas ni Ken ang daan ay waring tinatambol ang kanyang dibdib. Nawala ang kaba niya nang may dalawang lalaki siyang nakasabay sa paglalakad. Ngunit bigla nalang nakaamoy siya ng panganib ng umakbay sa kanya ang dalawang lalaki.

"Tol san ka nakatira?" tanong sa kanya ng isa ng mga may taas na 5'6 at nga nasa 25 taong gulang.

"Gusto mo laro tayo? Medyo malalim na kasi ang gabi at malamig" sabi naman ng isa na hindi nalalayo ang taas sa unang lalaki at ang edad.

Waring mga lango ang mga ito, hindi niya alam kung sa alak ba o sa drugs.

"Taga-jan lang po ako sa may subdivision." patay! bakit ko sinabing subdivision? Bulong ni Ken sa sarili. Alam ni Ken na mataas ang tingin ng mga taong labas sa kanila.

Ngumiti ang isang lalaki, "sa loob ba?" tanong nito.

"Hindi po, sa labas po." sagot agad ni Ken.

Habang binibilisan niya ang paglalakad, ay sumasabay parin sa kanya ang dalawa. Nang mapatapat sila sa lugar na walang kaliwa-liwanag ay bigla nalang tinakpan ang bibig ni Ken. Kilakadkad siya. Pumapalag si Ken, ngaunit ano nga naman ang laban niya sa dalawa?

Sa gitna ng kadiliman, naroon ang takot na takot na bata na kung saa'y malayang pinagsasamantalahan ng dalawang di kilalang lalaki. Puro hikbi ang maririnig sa labi ni Ken. hindi niya kaya ang pambababoy sa kanya ng dalawang lalaki. Tinutukan siya ng mga ito ng patalim sa tagiliran at inutusang makisakay nalang. Ayaw pa niyang mamatay! Kaya wala siyang nagawa. Tititisin niya na lang ang sakit.

Naroo'y pinatuwd siya ng mga ito at malayang ginawa ng mga ito ang nais na gawin kay Ken. Hindi kayang sumigaw ni Ken dahil na rin sa takot. Paano kung addict pala itong dalawang nagmomolestiya s kanya? Siguradong papatayin siya ng mga ito kung magtangka siyang sumugaw.

Bigla siyang hinila ng lalaki patayo, atsaka pina-upo sa kandungan nito. Dahil walang sapin ang lupa, ang mga lmaliliit na bato ay sumusugat sa tuhod ni Ken. Ramdam ni Ken ang hapdi ng kaniyang puwet kada ulos ng lalaki ay pinipigil niya ang mapasigaw sa sakit. Alam niyang nagdurugo na iyon, ngunit hindi niya na naisip pa ang sakit, takot ang namayani sa kanya. Nakikita niya ang kislap ng patalim sanhi ng liwanag nananggagaling sa buwan. Pilit siyang umiindayog kasabay ng malademonyong ungol ng libog na lalaki. Ang isang lalaki nama'y biglang lumuhod at pilit na ipasok ang ari nito sa makipot na puwet ni Ken. Halos himatayin si Ken sa sakit, dalawang ari ang naglalabas-masok sa puwet niya.

“ahhh! Tol virgin ka pal pala! Grabe ang sarap! Ahhh! Ahhh!” Sabi ng lalaki na nasa likod ni Ken. Ito ang gumagabay kay Ken sa paggalaw.

Tinugon ata ng langit ang dasal niya na matapos na agad ang pagpaparaos ng dalawa.. Sabay na umungol ang mga ito. Naramdaman niya ang malagkit at mainit na katas ng dalawang lalaki sa kaniyang kaibuturan. Tumayo ang dalawa at agad na nag-ayos sabay walang likod na umalis. Animo'y walang nangyari.

Si Ken naman, na hindi matapos ang pag-iyak ay napahiga sa lupa. Wala siyang paki-alam kung wala siyang damit. Hindi lang sakit na nanggagaling sa kanyang ibabang parte ng katawan ang nararamdaman niya. Sa isang saglit lang, nababoy na ang kanyang pagkatao. Makalipas ang ilang sandali, nagbihis na siya. Mahapdi parin ang kanyang puwet. Nang makalabas ng niyugan, doon siya dinala ng dalawa. Natanaw niya na ang gate. Magulo ang ayos ng uniporme niya. Alam niyang magtataka ang mga guawrdiya sa itsura niya. hindi niya naman puwedeng sabihin ang nangyari sa kanya. Takot siyang ipaalam ito. At higit pa roon, ay baka walang maniwala sa kaniya.  Baka pagtawanan lang siya ng mga ito at tawaging bakla.

Muling dininig ng langit ang kaniyang panalangin. Umulan ng malakas. Nabasa siya at ang kanyang bag. Alam niyang hindi mababasa ang mga gamit sa loob dahil water proof iyon.

Mabagal na naglakad si Ken patungo sa bahay nila, umiiyak. Hindi parin nawawala ang panginginig ng tuhod sanhi ng takot. Nang makarating sa bahay nila. Ate lang niya at mga anak ang nandoon, hindi pa rin nakakauwi ang bayaw niya. Agad siyang naligo sa banyo. Kinuskos ng maiigi ang katawan na nabahiran ng kawalang hiyaan. Hindi pa rin natigil ang iyak ni Ken. May nga gasgas siya sa tuhod, at sugat sa kaniyang tagiliran sanhi ng parsyal na pagkakabaot ng patalim. Hindi naman ito dumugo. Habang nagsasabon ay biglang naupos sa kinatatayuan sa Ken. Mahapdi ang iniwang sugat sa kaniya ng dalawang lalaki. Kung ang gasgas at sugat sa tagiliran ay ayos lang kaya niyang ingahin. Hapdi na nagmumula sa kaniyang pang upo at ang hapdi ng pagkapunit ng kanyang pagkatao ay mas matindi pa sa kahit ano mang sugat. Pilit na inayos ni Ken ang sarili. Paglabas nya ng banyo ay waring walang nagbago sa pagkatao niya. Hindi na rin pinansin ng ate niya ang namamaga nmga mata.

Kinabukasan, ganoon parin ang routine niya. Hanggang sa mga sumunod na araw. Hindi naman pala salita si Ken kaya hindi na rin nagtataka ang ate niya kung bakit napakatahimik niya. Sa gabi ay kung minsa'y nagigising siya dahil sa isang masamang panaginip, paulit-ulit iyon, at paulit-ulit ring nagpapa-alala kay Ken sa kaniyang masamang karanasan.

Nang matapos ni Ken ang High school. Umuwi ang ina niya at ang dalawa niyang kapatid na lalaki. Nakatanggap siya ng parangal bilang ikalimang banggit. Isinama siya ng ina sa Maynila kasama ang Kuya Chan niya.

Itutuloy…